Główne jednostki
I Armia Wojska Polskiego:
- 1 Dywizja Piechoty im. T. Kościuszki
- 2 Dywizja Piechoty
- 3 Dywizja Piechoty
- 4 Dywizja Piechoty
- 6 Dywizja Piechoty
- 1 Brygada Kawalerii
- 1 Brygada Pancerna
- 1 Brygada Saperów
I Armia Wojska Polskiego:
- 5 Dywizja Piechoty
- 7 Dywizja Piechoty
- 8 Dywizja Piechoty
- 9 Dywizja Piechoty
- 10 Dywizja Piechoty
- 1 Brygada Kawalerii
- 16 Brygada Pancerna
- 4 Brygada Saperów
1 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego
2 Pułk Nocnych Bombowców "Kraków"
3 Pułk Lotnictwa Szturmowego
Broń strzelecka
Nagant wz. 1895
Nagant wz. 1895 − belgijski rewolwer kalibru 7,62 mm, potocznie zwany nagan od rosyjskiej pisowni i wymowy fonetycznej.
Nazwa broni pochodzi od nazwiska belgijskiego konstruktora - inż. Emila
Naganta[1]. Był to jedyny szerzej znany typ rewolweru gazoszczelnego (tzn. takiego, w którym nie dochodzi do przedmuchów gazów prochowych pomiędzy bębenkiem, a lufą).
mosin wz. 1891
Karabin Mosin wz. 1891 (Трёхлинейная винтовка образца 1891 года, Трёхлинейка, Mosin-Nagant) – skonstruowany pod koniec XIX wieku przez Siergieja Mosina rosyjski karabin powtarzalny. Karabin ten i jego wersje rozwojowe były podstawowym uzbrojeniem piechoty rosyjskiej i Armii Czerwonej od lat 90. XIX wieku
do lat 50. XX wieku, kiedy zastąpił go karabin szturmowy AKkarabinek wz.1938
PPSz. Wz.1941
Pistolet maszynowy PPSz-41 działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Zasilanie w naboje bębnowego magazynka o pojemności 71 nabojów lub pudełkowego łukowego magazynka o pojemności 35 nabojów[2], i łukowych o pojemności 32 naboje[3] podczepianego od dołu broni. W górnej części pokrywy komory zamkowej znajdowało się okno wyrzutnika łusek. Do zabezpieczenia pistoletu przy zamku
PPSz. Wz. 1943
Od 1941 podstawowym pistoletem maszynowym Armii Czerwonej był PPSz. Sprawdził się on jako uzbrojenie piechoty, ale z powodu masy (5,4 kg) i wymiarów (długość 840 mm) nie nadawał się jako uzbrojenie obsługi broni ciężkiej (dział, karabinów maszynowych). Dlatego w 1942 ogłoszono konkurs na nowy pistolet maszynowy, który miał uzupełnić pepesze.
RUSZNICA PPANC. WZ 1941
PTRS był bronią samopowtarzalną, działającą na zasadzie odprowadzania gazów prochowych. Ryglowanie przez przekoszenie zamka w płaszczyźnie pionowej. PTRS był zasilany ze stałego magazynka pudełkowego, ładowanego przy pomocy 5-nabojowych ładowników. Ładowniki były wprowadzane do magazynka od dołu przez otwór zamykany pokrywą. Łuski były wyrzucane przez otwór znajdujący się z prawej strony komory zamkowej. Rękojeść zamkowa poruszała się na przedłużeniu okna wyrzutowego łusek. Mechanizm spustowy kurkowy. Za komorą mechanizmu spustowego znajdował się prosty chwyt
Artyleria
82 mm moździerz batalionowy wz. 1937
82 mm moździerz wz. 1937 – radziecki, średni (batalionowy) moździerz kalibru 82 mm z okresu II wojny światowej używany przez Wojsko Polskie.
45 mm armata ppanc. Wz. 1937
45 mm armata przeciwpancerna wz. 1937 (53-K) - radziecka holowana armata przeciwpancerna. Działo powstało z modyfikacji 45 mm armaty ppanc wz. 1932[1], która z kolei powstała przez połączenie większości zespołów 37 mm armaty ppanc wz. 1930 z nową lufą kalibru 45 mm. Pocisk przeciwpancerny wystrzelony z armaty wz. 1937 był w stanie przebić 35 mm pancerza pochylonego pod kątem 60° z odległości 500 m (28 mm z odległości 1000 m)
57 mm armata ppanc. Wz 1943
Armata przeciwpancerna ZIS-2 wyposażona była w łoże dolne dwuogonowe (ogony z rur stalowych), kołowe, ze stalową tarczę ochronną i gwintowaną lufę kalibru 57 mm. Zamek klinowy, półautomatyczny. Trakcja konna lub motorowa (najczęściej stosowany był samochód GAZ-AA).
76,2 mm armata pułkowa wz. 1943
Jej konstrukcja łączyła łoże działa przeciwpancernego M-42 z wydłużoną lufą armaty wz. 1927 (z zamkiem śrubowym). Dzięki temu ułatwieniu uległa produkcja dział i zaopatrzenie jednostek piechoty. Łoże armaty M-42 było także nowocześniejsze od łoża działa wz. 1927. Było lżejsze, a dzięki zastosowaniu dwóch ogonów, kąt ostrzału w poziomie wzrósł z 6° do 60°. Działo wz. 1943 było zasilane amunicją scaloną, z granatami odłamkowymi (O-350A), odłamkowo-burzącymi (OF-350)
is-2
W jego armacie zamontowano półautomatyczny zamek klinowy, w celu zwiększenia szybkostrzelności działa. Na włazie dowódcy zamontowano podstawę dla wielkokalibrowego karabinu maszynowego DSzK kal. 12,7 mm
Po-2
Po-2 był wykorzystywany głównie do szkolenia pilotów, a także do zadań agrolotniczych, czyli opryskiwania pól. Podczas II wojny światowej wsławił się jako nocny bombowiec. Należące do Korei Północnej maszyny Po-2 były wykorzystywane na początku lat 50. podczas wojny koreańskiej.
45 mm armata przeciwpancerna wz. 1937 (53-K) - radziecka holowana armata przeciwpancerna. Działo powstało z modyfikacji 45 mm armaty ppanc wz. 1932[1], która z kolei powstała przez połączenie większości zespołów 37 mm armaty ppanc wz. 1930 z nową lufą kalibru 45 mm. Pocisk przeciwpancerny wystrzelony z armaty wz. 1937 był w stanie przebić 35 mm pancerza pochylonego pod kątem 60° z odległości 500 m (28 mm z odległości 1000 m)
57 mm armata ppanc. Wz 1943
Armata przeciwpancerna ZIS-2 wyposażona była w łoże dolne dwuogonowe (ogony z rur stalowych), kołowe, ze stalową tarczę ochronną i gwintowaną lufę kalibru 57 mm. Zamek klinowy, półautomatyczny. Trakcja konna lub motorowa (najczęściej stosowany był samochód GAZ-AA).
76,2 mm armata pułkowa wz. 1943
Jej konstrukcja łączyła łoże działa przeciwpancernego M-42 z wydłużoną lufą armaty wz. 1927 (z zamkiem śrubowym). Dzięki temu ułatwieniu uległa produkcja dział i zaopatrzenie jednostek piechoty. Łoże armaty M-42 było także nowocześniejsze od łoża działa wz. 1927. Było lżejsze, a dzięki zastosowaniu dwóch ogonów, kąt ostrzału w poziomie wzrósł z 6° do 60°. Działo wz. 1943 było zasilane amunicją scaloną, z granatami odłamkowymi (O-350A), odłamkowo-burzącymi (OF-350)
czołgi
T-34
W chwili pojawienia się na froncie II wojny światowej stanowił zaskoczenie dla Niemców ze względu na duży kaliber armaty i grubość pancerza. Miał opinię pojazdu, którego wykorzystanie znacząco wpłynęło na przebieg wojny. Podczas wojny był pojazdem pancernym wyprodukowanym w największej liczbie egzemplarzy. Był też drugim, pod względem wielkości produkcji, czołgiem wszech czasów – po swoim następcy, czołgu serii T-54/55is-2
Samoloty myśliwskie
Jak-1
Jak-1– radziecki samolot myśliwski z 1940 roku. Był pierwszym z rodziny samolotów myśliwskich powstałych w biurze konstrukcyjnym Jakowlewa, stanowiących podstawowe myśliwce radzieckie okresu II wojny światowej. Z Jaka-1 wywodziły się myśliwce Jak-3 a w ramach drugiej równoległej gałęzi rozwoju, myśliwce Jak-7 i Jak-9
Jak-9
Jak-9 – radziecki samolot myśliwski z czasów drugiej wojny światowej, powstały w biurze konstrukcyjnym Jakowlewa jako rozwinięcie myśliwca Jak-7, wywodzącego się z kolei z konstrukcji Jak-1. Był najliczniejszym modelem rodziny myśliwców Jak, produkowanym w licznych różniących się wersjach w latach 1942–1948, w łącznej liczbie 16 769 sztuk.
Podstawowymi wersjami były: myśliwiec dalekiego zasięgu Jak-9D i myśliwiec z ciężkim uzbrojeniem Jak-9T z 1943, myśliwce Jak-9M i Jak-9U z 1944, samolot szkolno-treningowy Jak-9W z 1945 oraz powojenny myśliwiec Jak-
Samoloty Bombowe
Pe-2
Pe-2 – trzymiejscowy nurkujący samolot bombowy produkcji ZSRR z czasów II wojny światowej. Samolot został zaprojektowany przez więźniów w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym 29 pod nadzorem NKWD. Jego głównym konstruktorem był Władimir Petlakow.
Po-2 był wykorzystywany głównie do szkolenia pilotów, a także do zadań agrolotniczych, czyli opryskiwania pól. Podczas II wojny światowej wsławił się jako nocny bombowiec. Należące do Korei Północnej maszyny Po-2 były wykorzystywane na początku lat 50. podczas wojny koreańskiej.
