Szare
Szeregi był to okupacyjny kryptonim Związku Harcerstwa Polskiego. Szeregi
dzieliły się na trzy główne piony, grupy wiekowe. Pierwszym pionem były
Zawisza ("Z"), którzy zrzeszali dzieci w wieku 12-14 lat.
Chłopcy nie brali udziału w bezpośrednich działaniach przeciw okupantowi.
Zawisza szkoleni byli w zakresie łączności i ratownictwa. Drugą grupą wiekową były Bojowe Szkoły ("BS"), które zrzeszały
młodzież w wieku 15-18 lat. W BS-ach prowadzono szkolenia wojskowe.
Harcerze Bojowych Szkół brały czynny udział w walce z okupantem w ramach
Małego Sabotażu Wawer. Celem Wawru było wypisywanie na murach napisów,
malowanie rysunków m.in. znaku kotwicy - znaku Polski Walczącej, żółwia -
oznaczającego "Pracuj powoli". Oprócz wypisywania napisów chłopcy
gazowali kina, zrywali niemieckie flagi, a podczas polskich świąt narodowych
wywieszali polskie flagi. Trzecim pionem Szarych Szeregów były Grupy Szturmowe
("GS"), była to młodzież powyżej 18 roku życia. GS były przeznaczone
do walki bieżącej z okupantem przez sabotaż, dywersję kolejową i osobową.
W marcu
1943 r. Szare Szeregi przeprowadziły owianą legendą zbrojną akcję pod
Arsenałem, w której z rąk gestapo odbici zostali polscy więźniowie, wśród
nich m.in. Jan Bytnar "Rudy". Najsłynniejsze oddziały Szarych
Szeregów, bataliony „Zośka” i „Parasol” wsławiły się w czasie Powstania
Warszawskiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz